استان چهارمحال و بختياري درمرکزايران، بين استان هاي اصفهان، خوزستان، کُهگيلويه، و بُوير احمد قرارگرفته ومساحتي حدود16201 کيلومترمرّبع و جمعيتي نزديک به 833 هزار نفردارد. کوه هاي زاگرُس درسرتاسر اين استان کشيده شده، بلندترين نقطه آن زردکوه بختياري است که 4536 متر ازسطح دريا ارتفاع دارد. اين کوه ها تمام سال پوشيده ازبرف است. دو رودخانه بزرگ و دائمي کشور، زاينده رود و کارون، از زردکوه سرچشمه مي گيرند. زاينده رود ازشمال شرقي زردکوه سرازيرمي شود و سپس همراه با بخشي از آب کوهرنگ و چند رود ديگر وارد اصفهان مي شود. رودخانه کارون نيز بخشي ديگر از آب سدّ کوهرنگ را مي گيرد و به سوي خوزستان مي رود. امّا بيشترين آب مصرفي استان چهارمحال و بختياري از چشمه هاي طبيعي، که فراوان در منطقه مي جوشد، تأمين مي گردد. جنگل هاي متنوّع اين استان در امتداد زاگرُس قرارگرفته است. امتياز ديگر منطقه فراواني گياهان دارويي آن است که از ديرباز شناخته بوده و پيوسته مورد استفاده قرارمی گرفته است.
استان چهار محال و بختياری باوجود داشتن معادن و کارخانه های نسّاجي و موادغذايي وشيميايي و دارويي ، از صنايع بزرگ محروم است. اين استان منطقه اي است عشايري و بخش بزرگي ازمردم آن وابسته به عشاير بختياري و بقيه کُرداند. اين استان شامل پنج شهرستان است: شهرِکُرد(مرکزاستان). بُروجِن، لُردگان، و ميزدَج (فارسان).

صنايع دستی:
فرش (فرش چالش تر با طرحهايي از قبيل خشتي، لچك، ترنج، سرو و كاج، گل مينا، بي بي باف، كف ساده، بته اي و...
محل توليد، چالشتر- اكثر مراكز عشايري
گليم، جاجيم، سرانداز
محل توليد: مراكز اتراق عشاير و روستاهاي استان
ساير دست بافته هاي عشايري و روستايي
(نمكدان، خور، خورجين، حرج، لي، موج، شيردنگ، بند، وريس، لت، چوغا و...)
نمد مالي و كلاه مالي
محل توليد: شهركرد و بروجن
گيوه دوزي
محل توليد: شهركرد و بروجن
خاتم كاري
محل توليد: روستاي شيخ شبان
قفل سازي
محل توليد: چالش تر
منبت كاري
محل توليد: شهركرد، سامان، فرخشهر
معرق كاري، قلم كاري، قلمزني
محل توليد: مركز آموزش صنايع دستي

شهرِِ کُرد
شهرِِکُرد، مرکز استان چهارمحال و بختياري، در فاصله 543 کيلومتري تهران و بين شهرهاي اصفهان، بروجرد، ايذه، و داران در جلگه اي بلند و سردسير واقع شده است. کوه هاي بلند پيرامون شهر را فراگرفته و زردکوه، سرچشمه زاينده رود، نزديک آن است. تاريخ پيدايش شهرِکُرد از قرن هفتم هجري (سيزدهم ميلادي) فراتر نمي رود. دراين زمان اتابَکان فارس و لُرستان براين منطقه حکومت مي کردند. براي حفظ مسافران و امنيّت رفت و آمد دراين منطقه کوهستاني نياز به پاسگاهي بود که در محّل امروزي شهرِکُرد برپا شد. از آن جا که پاسداران اين پاسگاه را کُردها تشکيل مي دادند، نخست به دِه کُرد و سپس براثر توسعه محل به شهرکُرد معروف گرديد. چنان که گفته شد، امروزه بيشتر ساکنين شهرِکُرد از طوايف بختيا ري هستند.