در ميان مردم ايران از گذشته هاي دور قصه ها افسانه هايي مذهبي و قومي وجود داشته كه در بر دارنده پاره اي وقايع و رويدادهاي تاريخي نيز بوده است اين افسانه ها سينه به سينه نقل شده و در هر دوره شاخ و برگهايي به آنها افزوده شده است در دوره ساسانيان در زمان يزد گرد سوم موبدان زرتشتي رويدادهاي تاريخي و قصه پادشاهان ايران را كه سينه به سينه نقل شده بود ، بعنوان تاريخ قديم ايران گردآوري كردند و آن را «خوتاي نامك» نام نهادند كه نخستين كتاب تاريخي ايران به شمار مي آمد . ابن مقفع در دوره اسلامي اين كتاب را با نام «سير الملوك» به عربي ترجمه كرد كه بعدها مأخذ شاهنامه فردوسي شد.
در شاهنامه فردوسي تاريخ و داستان چهار سلسله به نام هاي پيشداديان و كيانيان و اشكانيان و ساسانيان پرداخته شده است كه بيشتر جنبه داستاني و اسطوره اي دارد .