امويان پس از كناره گيري امام حسن (ع) به حكومت رسيدند آنان از معاويه ابن ابي سفيان (41-60 هجري ) تا مروان دوم (127-132 هجري ) 91 سال حكومت كردند . پايتخت آنها شهر دمشق بود . دستگاه باشكوه و پرتجمل مانند شاهان ايراني پديد آوردند . اوقات آنها بيشتر صرف ايجاد قدرت و حكومت مي شد و به اسلام و معنويات توجهي نداشتند . اهل فضل و دانش در نزد آنان حقير بودند تمام دوره آنان بازگشت به زمان جاهليت بود .
يزيد بن معاويه (60-64 هجري ) فاسد ترين و شقي ترين خلفاي بني اميه بود . او حضرت امام حسين (ع) و جمعي از يارانش را در كربلا به شهادت رساند . در سال 64 هجري مردم مدينه يزيد را از خلافت خلع كردند و او خود در رأس سپاهي به ان شهر رفت و پس از تصرف مدينه دستور داد براي عبرت سايرين هفتصد نفر از بزرگان قريش و دوازده هزار نفر از اهالي مدينه را گردن زدند . حتي خانه كعبه را با منجنيق سنگباران كرد و قسمتي از آن را آتش زد ولي موفق به تصرف مكه نشد و در 14 ربيع الاول سال 64 در حاليكه مست بود و پي در پي مي رقصيد ناگهان پايش به سنگي گرفت و به زمين خورد و مرد .
آخرين خليفه اين خاندان مروان دوم بود كه به او مروان حمار مي گفتند . حكومت او هم توأم با شقاوت و خونريزي و كشتار بود . مروان در جنگي كه در كنار رود زاب در بين النهرين با سپاهيان عباسيان كرد مغلوب شد و سپس به مصر گريخت . پس از آن با جمعي از فراريان اموي دستگير شد و در 27 ذيحجه سال 132 هجري بوسيله ابومسلم خراساني به قتل رسيد و بدينسان سلسله بني اميه به دست اين سردار بزرگ منقرض گرديد .