متولد 20/1/1341 نوشتن را از سالهاي نوجواني آغاز كردم . آن زمان (سال 1355) عضو كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان و در گروه تئاتر آنجا فعال بودم . نمايشنامه اي منظوم به نام نفرين آهو از اولين نوشته هايم بود كه در سطح عمومي براي بچه هاي كتابخانه ها و مدارس آبادان و خرمشهر اجرا شد سپس با نوشتن چند متن نمايشي ديگر براي كانون و تلويزيون آبادان كارم را ادامه دادم .

جنگ ايران و عراق در سال 1359 باعث شد كه همراه خانواده ام به اصفهان و نجف آباد مهاجرت كنم طي سالهاي جنگ از نوشتن به شكل مدام باز ماندم آن هم به دليل محيط شبه روستايي و محدود نجف آباد ، كار سخت براي امرار معاش خانواده و زندگي در سختي و غربت بود در اين سالها فقط تجربه اندوزي كردم و شعرها و داستانهايي نوشتم كه هيچگاه به دنبال چاپ آن نبودم .
سال 1366 ازدواج كردم و در سال 1367 ساكن شيراز شدم . شيراز محيط بزرگ و فرهنگي اي بود آنجا كار نمايش را از سر گرفتم و در جلسه هاي داستان نويسي شركت كردم و دوباره فعال شدم بخصوص كه پدر هم شده بودم و قصه هايي براي پسرم تعريف ميكردم كه ارزش نوشتن وچاپ كردن داشت .اولين نوشته ام در اين دوره قصه اس منظوم باعنوان ماجراي روباه و زنبور بود كه در سا ل 1368 نوشته شد و نقاشي هايش را هم خودم كشيدم اين كتاب در سال 1370 توسط انتشارات راهگشا در شيراز به چاپ رسيد .در همان سال همكاري ام را با مطبوعات كودك و نوجو.ان اغاز كردم . كارهايم در كبهان بچه ها ، سوره نوجوان، سروش كودكان ، سروش نوجوان ، سلام بچه ها و ديگر نشريات كودك و نوجوان چاپ مي شدند.
در سال 1372 به عشق نوشتن و پيشرفت در اين كار همراه خانواده ام به تهران آمدم.

در سال 1373 اولين رمانم ماشو در مه توسط حوزه هنري منتشر شد .سال بعد اين اثر كتاب سال كانون پرورش فكري و كتاب تقديري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي شد.در همان سال نيز اولين مجموعه داستانم مارو پله برگزيده كتاب سال مجله سروش نوجوان گرديد.
اين جوايز و تشويقها در ابتداي راه جاي پايم را براي قدمهاي بعدي محكم كرد و توقع ام را از خودم بالا برد.سالهاي بعد كتابهاي ديگرم خوب يا بد مهمان بچه ها بود . چيزي در حدود 60 اثر منتشر شده يا دردست چاپ .
در سال 1367 باتعدادي از نويسندگان ديگر سنگ بناي انجمن نويسندگان كودك و نوجوان را گذاشتيم در چند دوره عضو هيدت مديره اين انجمن بودم، فعلا هم در روزنامه همشهري عضو تحريريه هفته نامه دو چرخه هستم

بعضي از كتاب‌ها:
- ماشو در مه( رمان نوجوان)، انتشارات سوره مهر 1372
- روزنامه سقفي همشاگردي(مجموعه طنز براي نوجوانان)، نشر افق 1379
- عشق و آينه( مجموعه داستان)، نشر پيدايش 1380
- همان لنگه كفش بنفش( داستان كودك)، كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان 1382
- حياط خلوت( رمان بزرگسال)، انتشارات ققنوس 1382
- بندرختي كه براي خودش دل داشت( داستانك)، كتاب چرخ فلك 1383
- لبخندهاي كشمشي يك خانواده‌ي خوشبخت( مجموعه داستان)، كتاب چرخ فلك 1383
- كنار درياچه نيمكت هفتم( مجموعه داستان)، نشر افق 1385
- آقا رنگي و گربه‌ي ناقلا( داستان كودك)، كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان 1385
- مهمان مهتاب( رمان بزرگسال)، نشر افق 1387
- خنده به شرط قلقلك(شعر طنز براي نوجوانان)، نشر پيدايش 1387
- كشتي بمبك( رمان نوجوان)، نشر افق،‌ زير چاپ

كتاب هاي موجود در سايت

از صداي باران خوشم مي ايد . نشر حوض نقره ، 1386

كتاب جمعه : هندوانه به شرط عشق . نشر عصر ، 1378

ماجراي روباه و زنبور . نشر راهگشا ، 1370

كتاب ناتمام : بن بست حقيقت .نشر انجمن نويسندگان كودك و نوجوان ،1378

دفتر مهران . نشر راهگشا ،1372

بعضي از جايزه‌ها:
-1374كتاب سال مجله سروش نوجوان (مار و پله)
-1374 كتاب سال كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان) ماشو در مه)
- 1375 كتاب سال وزارت ارشاد- كتاب تقديري) ماشو در مه)
-1379 هفتمين جشنواره مطبوعات- برگزيده دوم داستان
-1379 جشنواره بزرگ بيست سال ادبيات كودك و نوجوان- نويسنده برگزيده (سال57-77)
-1380 جشنواره يكي بود يكي نبود- اثر برگزيده) لولوي زيباي قصه گو)
-1380 كتاب‌هاي آموزشي رشد- اثر برگزيده (اميركبير )
-1380 كتاب سال مجله سلام بچه‌ها (عشق و آينه)
-1381 كتاب سال مجله سلام بچه‌ها) دو لقمه‌ چرب ونرم(
-1383كتاب سال مجله سلام بچه‌ها (همان لنگه كفش بنفش)
1383-كانديداي جايزه بنياد گلشيري- رمان اول )حياط خلوت(
1386- كتاب تقديري كتاب سال وزارت ارشاد ) آقارنگي و گربه ناقلا(

پست الكترونيك: farda136@yahoo.com

وب سايت: www.farhadhasanzade.com

از آغاز تا پرواز
نام : رودابه حمزه ای
نام پدر : عبدالله
تاريخ تولد : 28/11/1343
صادره از : تهران
همپاي شكوفه هاي سرخ انار در محله يوسف آباد تهران (اسدآباد كنوني ) چشم به باغچه حيات گشودم و رشد كردم و به نظاره نشستم خنديدن انارها را بر شاخه سرسبز زندگي . آن روزها انارها با هم مي خنديدند، نه به هم .
اين واقعيتي بود كه ساعت ها فكر من را به خود مشغول مي كرد . چه شكوهي داشت لمس دستان زبر پدر بزرگ مهربانم و باغچه اي كه از دستان او سبز مي شد و طبيعت را در چشمان كودكي هايمان قاب مي كرد .
از عطر گل هاي مادربزرگ مست مي شديم و قندان هامان هميشه از عطر ياس هاي پر احساس او معطر بود . عصرها از سراشيبي كاج به « دره گري » جهان آراي فعلي مي رفتيم و به چوپاني كه بدون واسطه شير گوسفندان را در ديزي مسي نقره اي رنگ مان مي دوشيد ، سلام مي كرديم . آنقدر كودك بودن كه مي پنداشتم در روستا زندگي مي كنيم و آرزو داشتم كه هيچ وقت پايمان به شهر باز نشود !
پدر بزرگم آسمانش را با فرزندانش قسمت كرده بود و به هر يك گسترده اي بخشيده بود گستره اي به وسعت يك اطاق ! اطاقي كه به اندازه مهرباني وسعت داشت . در اطاق ما پدرم ماه بود و مادرم خورشيد و ما هم ستاره هايي بوديم كه از حضور آنها نور مي گرفتيم .
صبح ها با زندگي بازي مي كرديم و گرگ مي شديم و گله مي گرفتيم ولي هيچ وقت احساس بازندگي نكرديم.
شب ها ... نخود نخود ، هركه رود خانه خود .
وقتي كه شب چادر سياهش را بر زمين مي گسترد، اطاق ما از بوي تميزي و غذا روح مي گرفت . مادرم شعر مي خواند و نوازش كنان گيسوان دو دخترش را مي بافت و موهاي دو پسر بچه اش را آب شانه مي كرد .
درست مثل لحظه تحويل سال ، همراه با تيك تاك ساعت به قلّ و قلّ غذاي روي « والور» گوش مي سپرديم و انتظار مي كشيديم و صداي چرخش كليد ها را رصد مي كرديم صداي كليد پدر را مي شناختيم چه سبقتي داشتيم براي سلام گفتن و بوسيدن و آويزان شدن از سر و دوش پدر و گرفتن خوراكي از دستان مهربان او.
اي كاش پدرم به آن زودي ها قدرت خريد خانه مجزا را پيدا نمي كرد تا ما بيشتر در كنار بچه هاي فاميل زندگي مي كرديم و از شاخسار كودكي هايمان خوشه مي چيديم .
وقتي پدر بزرگ براي هميشه خوابيد ، پدر خانه را از ورثه خريد تا ما دوباره پر شويم از عطر مهرباني مادربزرگ . پا به پاي عموي كوچكمان رشد كرديم . اما افسوس كه باغچه ديگر انار نداشت . افسوس كه دره گرگي خيابان شده بود و ديگر گوسفندي نبود كه بي واسطه به ما شير بفروشد. افسوس كه پدربزرگ خاطره شده بود و افسوس كه كودكي هايمان رو به نوجواني مي رفت .
حالا به جاي بازي ، كتاب مي خوانديم و به موسيقي گوش مي داديم و جدول حل مي كرديم . در حالي كه بالاترين شاخص استعداد بچه هاي فاميل را نمرات كارنامه تعيين مي كرد ، من در خيال بودم و در خلوت نوجواني ام شعرهاي زلال مي خواندم و نيمچه شعرهاي بزرگسال مي سرودم ، فرق رباعي و غزل نمي دانستم و غريزي مي سرودم :
شبي دلدار آمد سوي خانه به گوشم رازها گفت عاشقانه
سحرگه پر زدم از عالم خواب شتر در خواب بيند پنبه دانه !
و يا از اين دست :
رفتي كه بساط عشق بر پا سازي يك كلبه درون باغ گلها سازي
گفتم كه به سر رسيده عمرم ، گفتي : گر صبر كني زغوره حلوا سازي
شعرهايم را پنهان مي كردم . خجالت مي كشيدم كه ادعاي شاعري كنم و از اين رو هيچ كس در سرزمين شعرهايم قذم نزد .
آنقدر به جاي درس خواندن مثنوي خواندم ، آنقدر ستاره شمردم . آنقدر غرق كشف استعاره و ايهام اشعار خيام و حافظ و مولانا بودم كه بارها و بارها در كلاس جريمه مي شدم و هيچ معلم خصوصي اي قدرت تفهيم دروس احباري كسالت آور را به من نداشت. تا اينكه در سن 17 سالگي پس از اينكه دو سال پياپي از نمره ناقابل معدل تجديد آوردم و موفق به گرفتن مدرك ديپلم نشدم ، محكوم شدم به ازدواج و سرودم :
ساز من از عمق ناي اش ناله زد با همه سلول هايش ناله زد
قلب من اين دختر پاك غمين با همه حجب و حيايش ناله زد
نه من آمادگي تشكيل خانواده را داشتم نه انتظارات خانواده همسرم تمامي داشت . اعتراض هايم را با كشيدن تصوير هاي غمگين بر روي درهاي خانه ام نشان مي دادم. كبوتري بودم كه در قفس نمي گنجيد ، همسرم را دوست داشتم ولي پرواز را بيشتر .بهترين راه جَلد شدن، بستن بال هاي كبوتر بود. پس با چشم برهم زدني در سن 21 سالگي مادر سه فرزند عزيزتر از جان بودم.
در به در به دنبال گمشده اي مي گشتم . گمشده من شعر بود . شعرهايي كه در ذهنم متولد مي شد ، رشد مي كرد ، پا مي گرفت ولي اجازه ابراز وجود نداشت . زيرا شعرها يا عاشقانه اند يا عارفانه و يا گلايه از رنج زمانه و از چشم همسرم همه اينها براي زني جوان كراهت داشت و زشت مي نمود.
فرزندانم كه به سن كودكي رسيدند ، با خريد يك كتاب شعر ضعيف از شاعري كمنام ، جرقه اي در ذهنم روشن شد.
شعر كودك !
اجازه اش فوراٌ صادر شد چون تخيلات كودكانه و كلاٌ شعر كودك عاري از كنايه هاي گمانه زنانه ! بود.
پس با اشتياق فراوان دست بكار شدم و سرودن شعر كودك را آغاز كردم:
يك لباس صورتي در خيالم بافتم
نقشه خورشيد را روي آن انداختم
يك كبوتر آن طرف با پر و بال سفيد
آشيانه كرده بود بر درخت سبز بيد
در كنار آن درخت چشمه بود و رود و سنگ
آن خيال صورتي شد لباس رنگ رنگ
اجازه رفت و آمد به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي براي گرفتن مجوز چاپ از سوي همسرم صادر شد مشروط بر اينكه به همراه مادرم يا يكي از فرزندانم باشد. شعرهايم نه تصويب مي شد و نه مردود و مشروط ، تنها مهري بود كه از طرف مديريت وقت نصيب شعرهايم مي شد.
در كمال بيم و اميد و انتظار براي دريافت جواب بودم كه روزي نامه اي از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي با امضاي مصطفي رحماندوست دريافت كردم و تجربه اولين پرواز از سر خوشحالي را براي اولين بار پيدا نمودم .
ايشان نوشته بود كه تو شاعري و اجازه داري شعرهايت را به چاپ برساني به شرط اينكه بيشتر تلاش كني .
و من بيشتر و بيشتر تلاش كردم و با حمايت ايشان به جلسات شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و كيهان بچه ها و... دعوت مي شدم و باز با حمايت برادرانة ايشان به جامعة شعر كودك معرفي شدم و اشعارم از سال 1370 به صورت پي در پي در مجلات مربوط به كودك و نوجان به چاپ مي رسيد و مورد توجه قرار مي گرفت.
اولين كتابم « كلبة كوچك شاپرك ها » و همزمان دومين كتابم « مجموعه اي از مهرباني » در يك سال چاپ شد و از عجايب خلقت اينكه هر دو اين كتاب ها ، يكي در بخش كودك و ديگري در بخش نوجوان از طرف داوران جشنواره به عنوان كتاب برگزيده سال انتخاب شد
حالا باور شده بودم . پدر مهربان ، مادر عزيز و همسر بزرگوارم ، همراهي ام مي كردند تا آثار بيشتري را به دست چاپ بسپارم.
با معرفي برادر جوانِ موسيقي دانم «رضا حمزه اي » به تأتر كودك و صدا و سيما راه پيدا كردم . رضا براي اشعارم آهنگ مي ساخت و مجموعة « يك تابلو يك حماسه » به كارگرداني رضا فياضي آغاز كار مشترك من و برادرم در صدا و سيما شد.
مشغله ام زياد شده بود و انگيزه زندگي ام زيادتر . روزها با عشق به امور بچه ها رسيدگي مي كردم و شب ها درس مي خواندم و شعر مي سرودم و كتاب چاپ مي كردم و برنامة تلويزيوني مي نوشتم و در جلسات شعر حضور پيدا مي كردم . فقط وقت پارك بردن بچه ها را نداشتم كه زحمت آن را هم برادر همسرم (عمو و لي مهربان ) بر عهده گرفته بود.
در سن 38 سالگي مفتخر به درجة والاي مادربزرگي شدم و يكي ديگر از معجزات خداوند را در آغوش گرفتم و بار ديگر از صميم قلب احساسِ پرواز از سر خوشحالي را تجربه نمودم و به شكرانة سلامتي اش ، ذره گي و بندگي و كوچكي خود را به درگاه خداوند عظيم اعلام نمودم و حال كه بيشتر حوزه هاي فرهنگي خواستار چاپ و انتشار آثارم هستند ، سروده هايم را قبل از انتشار براي نوة هفت ساله ام «باربد» مي خوانم و نظر او مهر تأئيد يا رد بر سروده هايم مي باشد.
وقتي به گذشته فكر مي كنم قلبم به درد مي آيد . برادر عزيزم ، رضاي نازنينم ، سازنده موسيقي كاست و ترانه هاي در آرزوي پرواز ( كاري از مصطفي رحماندوست ) به پرواز درآمده . فكر مي كنم همپاي شكوفه هاي سرخ انار چشم به باغچة حقيقي گشوده و دست در دست مهربان و زبر پدر بزرگ در كوچه باغ بهشت قدم مي زند و من مي سرايم :
موسيقي زيباي رضا روح خدا بود پرواز رضا تلخ ترين باور ما بود

نام برخي از كتاب ها :
كلبة كوچك شاپرك ها انتشارات سروش
خيال صورتي انتشارات حوزه هنري
مجموعه اي از مهرباني انتشارات حوزه هنري
شاپرك ميوة آسمان است انتشارات نيستان
راز رشيد انتشارات سورة مهر
از انار تا خدا انتشارات آستان قدس رضوي
آموزش حروف الفبا به صورت شعر انتشارات پارس
جوجه جان انتشارات مدرسه
توپ آسمان انتشارات مدرسه
ترانه هاي شهروند كوچك انتشارات نشر شهر
ترانه هاي عابر پياده انتشارات نشر شهر
مجموعه چهار جلدي شالي و داداش اش انتشارات راه ابريشم
مجموعه ترانه هاي كودك انتشارات قاب سبز
و...
كتاب هاي در دست انتشار :
آقا مهدي جان سلام انتشارات سوره مهر
دست بزنم به قليون ؟ انتشارات سوره مهر
دست بزنم به كبريت ؟ انتشارات سوره مهر
دست بزنم به چاقو؟ انتشارات سوره مهر

مجموعه لالايي ها ( در حدود 60 قطعه لالايي)

فعاليت در شبكه هاي مختلف صدا و سيما
نويسنده و شاعر برنامه هايي از قبيل :
عنوان برنامه شبكه تهيه كننده يا كارگردان
بچه هاي ايران جام جم -
خونه به خونه جام جم مجيد قناد
يك تابلو يك حماسه شبكه دو كودك و نوجوان رضا فياضي
فيتيله جمعه تعطيله شبكه دو كودك و نوجوان مجيد قناد
آقاجون سليمون شبكه يك گروه كودك مسلم آقاجان زاده
من كي هستم موسسه فرهنگي هنري صبا حسن ليس
ماجراهاي محله ما شبكه دو كودك و نوجوان برادران ذاكري
بچه هاي بوستان شبكه يك نوجوان حسن احمدي
سريال عكاسخانه شبكه دو بزرگسالان سيد حسين مناجاتي
سريال شهر قشنگ شبكه دو نوجوان سيد حسين مناجاتي
مجموعه مثل ها موسسه فرهنگي هنري صبا ارژنگ
عصر بخير بچه ها شبكه دو نوجوان محمود سلاميان
ماجراهاي امير كوچولو موسسه فرهنگي هنري صبا شاهين بهزادي
قصه هاي تپل موسسه فرهنگي هنري صبا نورالله رضايي
مجموعه آتش نشاني موسسه فرهنگي هنري صبا روانبخش صادقي
اورژانسي ها شبكه دو كودك فريبا توكلي
آفتابگردون شبكه دو نوجوان كوروش ذاكري

سراينده كليپ هاي مناسبتي
حضور در كتاب هاي گردآوري شده :
يك عالمه گل
يك دانه گردو
چه دنياي قشنگي
پنجره هاي آسمان
گل آمد بهار آمد
با قطار باد
نان و پروانه
پله پله تا خدا
و...

فعاليت در مطبوعات
همكاري با مطبوعات كودك و نوجوان از قبيل : كيهان بچه ها ، آفتابگردان ، دو چرخه ، سروش كودك ، سروش نوجوان ، سوره نوجوان ، باران ، سيب ، دوست كودك ، دوست نوجوان ، شاپرك ، آُسمون ريسمون و انتخاب بعنوان همكار نمونه روزنامه همشهري در سال 1374 روزنامه آفتابگردان
فعاليت در زمينة آٌثار نمايش صحنه اي (تأتر)
عنوان كارگردان
به خاطر سارا محمد مسلمي – حميد گلي – علي فروتن
پير بابا و شمع هاي سحر آميز ناصر آويژه
مش مش قلي خان ناصر آويژه
يأجوج و مأ جوج رضا فياضي
و....
فعاليت در زمينه آثار صوتي يا صوتي تصويري انتشارات رشد – انتشارات مدرسه – كانون پرورش فكري كودك و نوجوان – باني فيلم – بازي سازان .
آثاري از قبيل : صندوقچه مرواريد - شقايق جنوب – فيلم سينمايي شير شكار به كارگرداني فرزين مهدي پور .
دارا و سارا – نگاه گرم آفتاب – صداي شاعر 5 – آواي مدرسه و...

شاعر ، نويسنده و مترجم ( متولد 1351 تهران )

از سال 1369 فعاليت حرفه اي خود را از طريق همكاري با مجله سروش نوجوان بعنوان يكي از سردبيران «مجله در مجله »آغاز كرد . او علاوه بر اين ، در مطبوعاتي چون همشهري ، هفته نامه و روز نامه آفتابگردان ، روزنامه شرق و ... قلم زده است .

از صالحي تاكنون بيش از جهل عنوان كتاب براي كودكان و نوجوانان منتشر شده است كه از ميان آنها مي توان به آثاري چون : مثل همه مثل هيچ كس (داستان بلند كودك ، كنون پرورش فكري )

دلم براي تو تنگ است ( مجموعه شعر براي نوجوانان ،  نشر پيدايش )

كسي خواب ميمون كوچولو را نديده (داستان كودك ، انتشارات علمي و فرهنگي)

افسانه هاي شاهنامه (در نه جلد ، نشر افق )

درياي عزيز ( شعر بزبان ساده ، نشر چشمه )

مجموعه جيرك و جورك ( درچهار جلد ، نشر مركز )

سي و پنج كيلو اميدواري ( داستان ترجمه ، نشر افق )

صالحي جوايزي نيز از جشنواره هاي كتاب و مطبوعات دريافت كرده كه جايزه پروين اعتصامي و كتاب تقديري كتاب سال وزارت ارشاد براي مجموعه شعر دلم براي تو تنگ است .

جايزه بانوي فرهنگ وزارت ارشاد و تنديس و لوح تقدير سلام بچه ها براي كتاب مثل همه مثل هيچكس .

لوح زرين و ديپلم افتخار جشنواره مطبوعات كانون پرورش فكري و كتاب سال سلام بچه ها براي روايت قصه هاي شاهنامه

لوح زرين و ديپلم افتخار جشنواره كتاب كانون پرورش فكري براي كتاب درياي عزيز

جايزه برگزيده براي كتاب فصل براي داستان ماشين قشنگ من كاهو

قلم بلورين و ديپلم افتخار جشنواره مطبئعات وزارت ارشاد (2 بار )

او همچنين در مجموعه هاي تلويزيوني گوناگوني كه براي كودكان و نوجوانان ساخته شده ، بعنوان فيلمنامه نويس حضور داشته است : مجموعه هاي عروسكي بستني ها ، پنجره هاي شادي ، پدر و پسر ، آقاي رايا ، قصه هاي جنگل و ...

در 17/11/1338 در شيراز به دنيا آمد . از همان كودكي و قبل از مدرسه رفتن به نويسندگي علاقه داشت و براي هر چيزي يك قصه مي ساخت .در بيوگرافي كه از وي گرفته شده چنين مي گويد:
«براي نويسنده شدن هيچ كلاس و دانشگاهي نبود و من مي دانستم كه بدون دانستن نمي توان نويسنده شد . همزمان باهم از نوزده سالگي به بعد هر چه درباره روانشناسي ، تاريخ ،جامعه شناسي و ادبيات منتشر مي شد و به دستم مي رسيد مطالعه مي كردم.
در سن بيست سالگي به تهران آمدم و درسال 1361 ازدواج كردم .در طي اين مدت خيلي كارها كردم ، از گزارشگري و روزنامه نگاري گرفته تا مشاوره ، معاونت كارشناسي . از نوشتن متن برنامه تلويزيوني تا فيلمنامه نويسي و ... زياد مهم نيستند. فقط اينكه خواستم و توانستم نويسنده باقي بمانم مهم است . »
حاصل سالهای نويسندگی طاقديس، كتابهايی است كه تعدادی از آنها عبارتند از :
جوراب سوراخ
* قدم یازدهم
* شما يك دماغ زرد نديديد
* ماه خالش را از كجا آورده
* دستها از خاك می رويند
* زنده زيرخاك
* دختر كوچولو
* تو هم آن سرخی را میبيني
* زرافه من آبی است
* بزغاله‌های سبز
* پشت آن ديوار آبی
* هزار سال نگاه
* يكي بود
* دخترك و فرشته‌اش
افتخارات :
* لوح تقدير دانشگاه الزهرا برای مجموعه فعاليتهای هنری
* لوح سپاس مركز امور مشاركت زنان رياست جمهوری/ سال 1379
* جايزه پروين اعتصامی برای كتاب " شما يك دماغ زرد نديديد " /سال 1384
* جايزه كتاب سال جمهوری اسلامی برای كتاب " قدم يازدهم " /سال 1384
و ...

من- مجید ملامحمدی- فرزند محمد، در یکی از روزهای خیلی گرم تابستان- یعنی 12 مرداد ماه سالِ ۱۳۴۷ شمسی- در شهر قم )، به دنیا آمدم. تولدم در خانواده‌ای اهل کتاب و اخلاق اتفاق افتاد. پدرم یک روحانیِ اهل قلم بود. کودکی‌هایم در شور و نشاط محله‌ی قدیمی «کوی رهبر» قم که در نزدیکی بیمارستان آیت الله گلپایگانی(ره) بود گذشت. دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان را بیش‌تر با شوق انشاء نوشتن و دوستی با ادبیات و کارهای نمایشی گذراندم. عشق به نمایش و بازیگری از همان کودکی- به شکل خانگی- در من به وجود آمد. و به شکل جدی در سال 1358 با عضویت در کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان قم آغاز شد. در سال 58 بود که یک کتاب‌خانه کوچک و جمع و جور، به اسمِ «توحید» در خانه‌ی‌مان تشکیل دادم. عمده‌ی کتاب‌ها از خودم بود و تعدادی هم از دوستانم بود . بچه‌های زیادی عضوِ کتاب‌خانه‌ی توحید شدند. من یک مجله‌ی ۴ صفحه‌ای در یک برگه آ چهار، درست کردم به اسم «کودک انقلاب» که هفتگی بود و هم شعر داشت، هم داستان، هم جُک و لطیفه و جدول و... که همه‌اش را خودم می‌نوشتم و در ده الی پانزده نسخه‌ی دست نویس با قیمت 5 ریال فروخته می‌شد و با پول آن کتاب می‌خریدیم و چقدر مشتاق داشت آن روزها و چه سخت بود این که من باید تیراژش را بالا می‌بردم و دست و کولم از درد، برایم توان نمی‌گذاشت. این کارها به اضافه‌ی کتاب‌خوانی و حرص و وَلَع‌ام در داشتن را مجله با کتاب و حضور مستمر در کانون پرورش قم و عضویت مکاتبه‌ای در مرکز آفرینش‌های ادبی تهران، من را به سمت و سوی شاعری و نویسنده شدن سوق می‌داد. اولین اثر داستانی جدّی من در سال 1368 در مجله‌ی سلام بچه‌ها چاپ شد و اولین شعرم هم در همان سال در مجله‌ی کیهان بچه‌ها انتشار یافت. اسم آن داستان یادم نیست، اما اسم آن شعر این بود:«مترسک و کلاغ» نمی‌دانید که چقدر من خوش‌حال شدم و چه بسیار، این کار در تشویق بیش‌تر و تلاش جدی‌ترم، نقش داشت. من «مجید ملامحمدی» هنوز در آغاز این راه هستم. تا به الآن بیش از نود جلد کتاب در زمینه‌‌های داستان، شعر تحقیق ادبی و دینی، در دو مقطع کودک و نوجوان، از من به چاپ رسیده است. بیش از نیمی از این کتاب‌ها در جشنواره‌هایی چون کتاب سالِ جمهوری اسلامی، کتاب فصل جمهوری اسلامی، کتاب سالِ‌ حوزه، کتاب سال کودک و نوجوان(کانون پرورش)، مهدویت، کتاب سالِ دفاع مقدس، کتاب سالِ سلام(مجله‌های سلام بچه‌ها و پوپک)، کتاب سالِ رضوی، کتاب سالِ ولایت، صدمین سالِ تولد امام خمینی(ره)، کتاب برتر ناشران و چند جای دیگر برگزیده و تقدیر شده‌اند. و چند اثر مطبوعاتی‌ام هم در چند جشنواره‌ی کشوری- مثل جشنواره‌ی مطبوعات کودکان و نوجوانان- جایزه گرفته‌اند. .